Odpowiedź na pytanie czy należy ustalić wygaśnięcie obowiązku alimentacyjnego dopełniając formalności jest zdecydowanie twierdząca. Może wcześniej sama bym udzieliła na to pytanie o ustalanie wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego odpowiedzi niejednoznacznej, wskazując, że to zależy, bądź że niekoniecznie, ale przypadek jednego z klientów pokazał, jak bardzo niekorzystne skutki niesie ze sobą zbagatelizowanie tej czynności prawnej.
Zgodnie z treścią art. 209 § 1 kodeksu karnego, kto uchyla się od wykonania obowiązku alimentacyjnego określonego co do wysokości orzeczeniem sądowym, ugodą zawartą przed sądem albo innym organem albo inną umową, jeżeli łączna wysokość powstałych wskutek tego zaległości stanowi równowartość co najmniej 3 świadczeń okresowych albo jeżeli opóźnienie zaległego świadczenia innego niż okresowe wynosi co najmniej 3 miesiące, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
Przepis przytoczony powyżej nie wprowadza w swej treści wyłączenia choćby, że dotyczyć ma alimentów na rzecz osoby małoletniej. Nie obliguje także sądu do badania czy osoba uprawniona do alimentów kontynuowała naukę albo czy była w stanie utrzymać się samodzielnie. Powyższe prowadzić może do sytuacji, kiedy nieuchylony obowiązek alimentacyjny dotyczyć będzie osób w wieku zaawansowanym, których dzieci dawno się usamodzielniły, skończyły szkoły, a i mają własne dzieci. Dopóki bowiem obowiązek alimentacyjny nie zostanie uchylony, będzie on nadal trwał, a comiesięczne raty alimentów będą narastały. Zgodnie z ustawą karną, wystarczy, że niezapłacone świadczenie wyniesie równowartość trzech świadczeń okresowych, a będzie podlegać karze ten, kto ma zaległość.
Należy zauważyć, że nie wystarczy tu, że faktycznie dzieci uprawnione do alimentów dorosły czy się usamodzielniły. Obowiązek alimentacyjny, który winien wygasnąć w świetle okoliczności może być powodem dalszej egzekucji czy ścigania, jeżeli uprawniony do alimentów postanowi sytuację wykorzystać przeciwko zobowiązanemu. W praktyce może więc wystąpić sytuacja postawienia zarzutów z art. 209 kk osobie na emeryturze z uwagi na niewywiązywanie się z alimentów na rzecz przykładowo czterdziestoletniego dziecka, robiącego karierę zawodową i osiągającego wysokie dochody. Sytuacja wydawałaby się może nieprawdopodobna, ale praktyka pokazuje, że może mieć ona miejsce.
Jak zabezpieczyć się może osoba zobowiązana do alimentów w momencie, kiedy dziecko stanie się pełnoletnie, zakończy naukę, bądź stanie się w pełni zdolne do samodzielnego utrzymania? Możliwości jest kilka. Można wystąpić do sądu o wydanie wyroku, w którym sąd ustali wygaśnięcie obowiązku alimentacyjnego. Jest to rozwiązanie, jakie pozostaje w przypadku osób będących w konflikcie. Innym rozwiązaniem, które zabezpieczy interesy osoby zobowiązanej jest ugoda zawarta przed mediatorem. Jest to dobre rozwiazanie, zwłaszcza gdy wybierzemy mediatora będącego prawnikiem, na przykład adwokata, który zadba, aby sformułowania ugody były prawidłowe, co zabezpieczy interesy stron.